روايه جحود اب

صغيره كده
اول ما خلصنا بدأنا منها كانت فى البدايه شركه صغيره جدا ومحدش يعرف عنها حاجه لحد ما واحده واحده الشركه بدأت تكبر مافيش حاجه بتحصل بين يوم وليله الشركه كبرت وتوسعت وبعد كده اتعرفنا بشغلنا المميز وفتحنا فروع فى كل حته لحد مابقيت مروان الاسيوطى بقلم ندى الجندى
مروان طول الوقت وهو بيبص فى عينيها وهو بيتكلم لأن كل اللى قاله كڈب فى كڈب مافيش اى حاجه حقيقه
ساره وعمك ماخدتش حقك منه
مروان لا
ساره ليه
مروان ربنا خادلى حقى منه
كان طماع اوى اوى حط فلوسه كلها فى البورصه
ولمى خسر كل حاجه مقدرش يستحمل جاتله سكته قلبيه وماټ
صحيح فلوسى راحت ومرجعتليش لكن يكفى أنه بعد اما كبرها ماټ بحسرته على ضياعيها بقلم ندى الجندى
ساره اه فعلا ربنا بياخد حق المظلوم ولو بعد سنين بس عمر ما مظلوم دعى وحقه مجاش
مروان الحمدلله
ساره طب واختك بقلم ندى الجندى
مروان باستغراب اختى مين انا كنت ولد وحيد
ساره ازاى انت اول يوم شوفتنى فيه قولتلى أن اختك متجوزه وعايشه فى كندا مع جوزها
مروان بتذكر اه
بصراحه يا ساره انا معنديش اخوات خالص
انا يوم ماقولتلك كده قولتلك كده عشان مټخافيش
اللى هو انا عندى اخت فامش هأذيكى
قولتلك كده عشان ترضى تيجى ومتفهمنيش غلط
خصوصا انك رفضتى تيجى لمى عرفتى أن انا قاعد لوحدى بقلم ندى الجندى
مروان اوعى تكونى زعلانه
ساره لا ابدا بس اى حد مكانى كان هيخاف
مروان عشان كده انا كذبت بس والله كان قصدى خير انك بس متقلقيش
ساره بكذب انا احترم فيك انك صارحتنى بالحقيقه
مهما كانت الحقيقه بتضايق ساعات لكن بتدى ثقه للى قدامك انك صارحته
مروان اه طبعا
ساره فى حاجه تانيه انا معرفهاش ولا ده بس بقلم ندى الجندى
مروان فكر يقولها بس
لا لا خلاص مافيش داعى انى اقولها انا كده كده سيبت الطريق ده خلاص وهبدا معاها حياه جديده وكأن ده محصلش
مروان بكذب لا مافيش اى حاجه انا مخبيها عليكى انتى دلوقتى تعرفى عنى كل حاجه
عدى اليوم
تانى يوم ساره حكت لميرا على اللى حصل
ميرا الكداب يبقى ده فعلا كل ده كان بيمثل عليكى
ساره بدموع انا لحد امبارح كان نفسى يقولى الحقيقه انا والله حبيته حبيته اوى
كان نفسى كل ده يطلع كڈب
لكن فعلا ده كل اللى قالهولى كڈب فى كڈب
بس على قد ما حبيته هامحيه من حياتى
هو فاكر أن ماليش اصل زى ما قال
لا انا بكره هبقى ايه وكل ده ولا اى حد هايفرق معايا
ميرا جدعه خليكى قويه متخليش حاجه تكسرك ابدا
ميرا هتعملى ايه فى موضوع الامضه
انا هاروحله النهارده
ميرا تحبى اجى معاكى
ساره لا انا هتصرف انا
عند محسن
ساره بتخبط
يتبع
عند محسن
طالعه السلم وهى مخنوقه بقالى سنتين مجتش المكان ده يارب يارب يمضى واخلص بقى
ساره بتخبط
سماح ايوه مين وبتفتح الباب
سماح پصدمه ايه ده هو انتى لسه عايشه
ساره زقتها ودخلت بقلم ندى الجندى
وسعى من قدامى
سماح اسنتى عندك رايحه فين
ساره پحده ايه هاخد منك الاذن قبل أما ادخل ولا ايه هو فين
سماح بمغزى وكنتى فين طول السنتين دول يا محترمه
ساره مردتش عليها ودخلت فتحت الاوضه اللى فيها محسن بقلم ندى الجندى
اول مافتحت الاوضه كانت هترجع من ريحه الاوضه
ساره ايه الارف ده
قربت من السرير
كان محسن نايم صحى لمى سمع صوتها
محسن پصدمه ساره ازيك يا بنتى
ساره هو ايه ده فيه ايه بقلم ندى الجندى
الاوضه قذره ليه كده وايه الريحه المقرفه دى
انا مش قادره اتكلم هنا عايزاك فى موضوع ممكن تيجى نتكلم بره
وخرجت قعدت فى الصاله بس محسن مجاش
دخلت تانى الاوضه فى ايه مجتش ليه
وبصت لسماح انتى عملتى ايه فى الشقه خليتى رحيتها كده
يلا لوسمحت نتكلم بره مخرجتش ليه بقلم ندى الجندى
سماح بسخريه ميقدرش يخرج يا عنيا
ساره بإستغراب ليه بقلم ندى الجندى
راحت سماح شالت البطانيه من عليه
وبانت أن رجله مبتوره و الرجل التانيه مش بيحركها السرير كان غرقان ميه ومتوسخ وريحه بشعه كأنه متنضفش من سنين
ساره شهقت من الصدمه
ومحسن بصلها بحزن وانكسار على اللى هو وصل ليه
ساره مش عارفه تتكلم تقول ايه مصدومه من اللى هيا شيفاه بقلم ندى الجندى
محسن اكيد فرحانه فيا ربنا اخدلك حقكك يا بنتى وعاقبنى على اللى انا عملته معاكى انتى وأمك
ساره بهدوء اللهم لا شماته هفرح فيك ليه
محسن حس بأمل يعنى ممكن تسامحينى يا ساره
سامحينى يا بنتى وارجعى أعدى هنا معايا
شوفتى ابوكى متبهدل ازاى وازاى بقى حاله
كويس انك رجعتى
ساره بهجوم دلوقتى بقيت ابويا ولما كنت بترجاك انى افضل وهاكون خدامه ليك رفضت
اسامحك اسامحك ازاى بقلم ندى الجندى
انت اللى بدلت الغالى بالرخيص
امى اللى كانت طول عمرها شيلاك فوق راسها ومستحملاك مۏتها بحسرتها
نسيت كل حاجه ورحت اتجوزت بعد ۏفاتها بأسبوع ومش بس كده رمتنى فى الشارع
مفكرتش حتى أنا هعيش ازاى ولا هعمل ايه
شاورت على سماح بقلم ندى الجندى
مش دى مش هى دى اللى طردتنى عشانها
استغلت مرضك وذلاك
انما امى كانت ست اصيله بقلم ندى الجندى
لو كان ده حصلك