روايه فرح والأخوان زياد وسليم

دكتور فقالت لا ولا دكتور ولا حاجه انا هستريح شويه وابقى كويسه وعلى فكره وراحت قامت فتحت الباب وقالت مبروك انا عرفت من زياد انك خلاص هتخطب فقال سليم الله يبارك فيكى بس ده لسه مجرد كلام لسه امامى شوية حاجات لازم تخلص وبعدين لازم اطمن على موضوعكم انتى وزياد الاول قالت يووو بعد اذنك انا ډخله استريح لحسن عندى صداع نزل سليم وهو بيقول هو فى ايه وكانت الداده واقفه من بعيد وسامعه الحوار فقالت بنها وبين نفسها معقوله ياسليم بيه بعقلك اللى متنور ده ومش فاهم هو فى ايه دى حاجه واضحه زى الشمس وفجأه سليم قال للداده انتى واقفه كده ليه فى حاجه ولا ايه فاټفزعت وقالت لا هيكون فيه ايه وراحت نزله راح قال لها خليهم يعملوا لى فنجان قهوه ويجبوه ليا فى الجنينه فقالت حاضر حاضر راحت له بفنجان القهوة بنفسها وقالت له كنت عاوزة اتكلم مع سيادتك كلمتين بس تسمعهم منى على انى الست اللى مربياكوا مش واحده شغاله عندكم فقال ايه ياداده الكلام ده انتى عارفه مكانتك عندنا دا انتى اللى ربتينا من بعد ۏفاة والدتنا من صغرنا الله يرحمها فقالت الله يرحمها ويحسن اليها خلفت زينة شباب البلد بس يابنى اللى هكلمك فيه ده كلام واحده كبرت والدنيا ياما عملت فيها ففهما الدنيا كويس اوى انا من راى تقعد مع ستى فرح وتسمع ليها وتركز فى كلامها كويس عشان تقدروا تنفذوا وصية جدكم لان لو فضلت مش سامع غير صوتك انت البنت هتزهق وتمشي وتفضلوا متعلقين وملكوش كلكم غير حق الانتفاع باملككم معلش انى بتدخل فى التفاصيل بس انتوا فى مقام اولادى ولازم انصحكوا فقال مش فاهم انتى عاوزة تقولى ايه قالت انا شايفه ان فرح عينها مش من زياد بيه هى عينها على حد تانى فقال انتى بتخرفى ياست انتى ولا ايه وماله زياد ومين ده اللى حطه عينها عليه غيره هى شافت حد ولا تعرف حد تانى غيرنا فقالت ما